czwartek, 27 lipca 2017

Bardziej okrutynym chyba być nie można!

Takie zdanie czytam pod tym tekstem w jednym z komentarzy - czytaj

.."Proszę , chociaż to trudne ...Wybaczyć Matce , widocznie nie stać Jej na nic więcej..." 

To okrutne proponować coś takiego osobie tak skrzywdzonej przez własną matkę! To tak jakby powiedzieć np. do ofiary przestępstwa , żeby wybaczyła sprawcy, bo widocznie nie potrafił on inaczej i zrobił jej krzywdę i nie pociągać go do odpowiedzialności. 

Przepraszam ale takie teksty wkurzają mnie na maksa. To pobłażliwe podejście do matek i usprawiedliwianie ich na każdym kroku typu: 
  • nie umiały inaczej, 
  • dały to co miały, 
  • patrz na to dobre co dostałeś a nie na złe
  • i inne dziwne rzeczy..... 
czas z tym skończyć, bo prawo jest równe dla wszystkich obywateli a matki należą do grupy uprzywilejowanych i nigdy nie są pociągane do odpowiedzialność. Takie zachowania to okrutne przestępstwo, które nie podlegają żadnej karze. 



Natomiast każdy inny przestępca nawet za drobne przewinienia, za zwykłe złe parkowanie otrzyuje karę/mandat. 

Takich rzeczy jakich dopuszczają się takie matki /ojcowie również/ nie są i nie mogą być wybaczane /można zrozumieć mechnizmy przenoszone z pokolenia na pokolenie i nic więcej/ takie zachowania należy karać i to surowo, żeby wreszcie przerwać to błędne koło przemocy - ten człowiek jest potencjalnym, następnym sprawcą przemocy dla następnego pokolenia, bo nie wystarczy tylko chcieć być innym od okrutnego rodzica, to co zapisnae w mózgu  i ciele jest silniejsze i wygrywa. 

POWAŻNE PODEJŚCIE DO RODZICIELSTWA JEST POTRZEBNE!  - czytaj 


NIE KAŻDA KOBIETA NADAJE SIĘ NA MATKĘ! 
NIE KAŻDY MĘŻCZYNZNA NADAJE SIĘ NA OJCA! 

piątek, 14 lipca 2017

Dzieci oczekują od taty i mamy .....

Czego tak naprawdę oczekują nasze dzieci od rodziców? Pięknie piszą o tym Maria
Rita Parsi i Maria Beatrice Toro w swojej książce “Szanuj syna i córkę”. To czego pragną dzieci autorki w 10 punktach
:


1. Obdarzajcie nas miłością. Poczynajcie nas z miłości, dajcie nam życie wypływające z pragnienia wyrażenia życia. To, właśnie, tylko miłość pozwala na to, aby wzrastając czuć miłość do życia, do innych ludzi, do zwierząt, do wiedzy, do reguł i do szacunku.

2. Zwracajcie na nas uwagę. Was czas, a nie wasze bogactwa, jest najważniejszą dla nas rzeczą. Wasza obecność, wasza opieka: żaden prezent, jaki by on nie był wartościowy, żadna opiekunka, nie są w stanie zastąpić tak cennej i jedynej rzeczy, jaką jest wasza obecność.

3. Respektujcie nasze rytmy. Pozwólcie nam wzrastać tak, aby „nasze rytmy” były respektowane, bez zmuszania nas, wymagania od nas abyśmy dokonywali rzeczy, które nie są zgodne z naszym rozwojem psychofizycznym, naszymi zdolnościami emocjonalnymi, z naszym sercem.

4. Bądźcie obok nas podczas różnych okresów naszego życia. Pozwólcie abyśmy czuli, że dotrzymujecie nam towarzystwa, że nas wspieracie, że jesteście obecni. Nie negujcie nam waszego uczucia i sprawcie tak abyśmy czuli, że jest ono bezwarunkowe. Musimy poznawać życie i na początku musicie być obok nas.

5. Pozwólcie nam popełniać błędy. Bez oceniania nas, bez wystawiani ocen, bez wydawania wyroków, ponieważ popełnianie błędów należy do doświadczenia życiowego.


6. Bądźcie naszymi przewodnikami. Jeżeli będziecie prowadzić nas wzdłuż drogi życia, pójdziemy za wami, będziemy robić tak jak wy, nauczymy się chodzić, wchodzić na górę, wspinać się, omijać wąwozy, badać groty, i znajdować właściwe miejsca, w których odpoczywać. Jeżeli nas poprowadzicie, nauczymy się chodzić i w przyszłości staniemy się również i my przewodnikami.

7. Dajcie nam jasne reguły, granice wyraźnie określone. Kilka, ale jasnych reguł zrozumiałych dla umysłu i serca. Reguły, które pomogą znaleźć drogę do spokojnych zachowań. Reguły, które wy sami respektujecie.

8. Bądźcie niezawodni i nigdy nie zawodzicie nas jeżeli coś nam obiecacie.

9. Okazujcie nam miłość, jaką nas darzycie. Okazujcie nam również miłość, jaką nas darzycie. Potrzebujemy pieszczot. Ponieważ jak mówi Arthur Janov: „Pieszczoty wpływają na rozwój mózgu”.

10. Sprawcie aby było w nas miejsce na radość. Otwórzcie Wasze serce na radość, szukajcie jej i dawajcie ją nam, ponieważ radość rozjaśnia życie i stwarza te cenne warunki psychologiczne, które pozwalają stawiać czoła doświadczeniom ze spokojną świadomością i nadzieją, że jesteśmy kochani i że możemy kochać odwzajemniając ten dar.

Z książki Marii Rity Parsi www.bol.it/libri/scheda/ea978888451682.html


Polecany post

Choroby psychiczne a przemoc doświadczona w dzieciństwie.