Co poszło nie tak w ich związku z matką?

 

czytaj - Arabki 

Tragiczne matki z mitologii greckiej i rzymskiej, krwiożercze arabskie księżniczki z epoki przedislamskiej, zwykłe matki dominujące i kastrujące: wszystkie mają mniej lub bardziej symboliczne zdolności do wyrządzania krzywdy i śmierci.

Chociaż te cechy można znaleźć również w innych kulturach, nie ma prawdziwego podobieństwa między kobietami śródziemnomorskimi z jednej strony a kobietami azjatyckimi lub nordyckimi z drugiej. Istnieją powszechne matriarchy, macochy, matrony, mężczyzna-kobieta i inne podłe reprezentacje kobiecości i macierzyństwa.

Powstaje zatem pytanie, dlaczego takie postacie istnieją, skoro kobiecość i macierzyństwo są w rzeczywistości pozytywnymi darami i pożądanymi zjawiskami kojarzonymi ze słodyczą i czułością. Badania autorki skłaniają nas do zadania sobie pytania, czy sposób pojmowania kobiecości i jej relacji z męskością nie zawsze zależy od matki i matek, przepełnionych matczyną „kulturą i wychowaniem”.

Czyż archaiczny matriarchat, przez niektórych uznawany za hipotetyczny, nie był rzeczywistością w epoce, w której nie znano biologicznych zasad zapłodnienia i reprodukcji? Przecież najstarsze znalezione dotychczas posągi, wykonane 30 000 lat temu, przedstawiają kobiety w ciąży i ogromne kobiece ciała. 

Jako matki, dominujące kobiety silnie wpływają na psychikę swoich synów i córek, gdy stają się mężczyznami lub kobietami. Matki zaszczepiały w swoich dzieciach przemoc i nienawiść.

Jak inaczej byłyby możliwe wojny niszczące ludzkość, takie jak tortury, gwałty, okrucieństwa, morderstwa, niszczenie świata? 

Dlaczego niektórzy ludzie stają się tyranami, despotami, przestępcami? Mieli też matkę. Co poszło nie tak w ich związku z nią, że stali się szaleni, nienawistni, sadystyczni i morderczy?

__________________________________________________________________________________

Madri tragiche della mitologia greca e romana, principesse arabe sanguinarie dell’epoca pre-islamica, madri comuni dominanti e castranti: tutte possiedono capacità più o meno simboliche di causare danno e morte.
Sebbene queste caratteristiche si possano riscontrare anche in altre culture, non esiste una vera somiglianza tra le donne mediterranee da un lato e le donne asiatiche o nordiche dall’altro. Esistono matriarcati diffusi, matrone, matrigne, uomini-donna e altre rappresentazioni vili della femminilità e della maternità.

Si pone quindi la domanda: perché esistono tali figure, se la femminilità e la maternità sono in realtà doni positivi e fenomeni desiderabili, associati alla dolcezza e alla tenerezza? Le ricerche dell’autrice ci spingono a chiederci se il modo di concepire la femminilità e il suo rapporto con la mascolinità non dipenda sempre dalla madre e dalle madri, permeate di “cultura e educazione materna”.

Non era forse il matriarcato arcaico, considerato da alcuni ipotetico, una realtà nell’epoca in cui non si conoscevano le leggi biologiche della fecondazione e della riproduzione? Del resto, le statue più antiche finora rinvenute, realizzate 30.000 anni fa, raffigurano donne in gravidanza e corpi femminili imponenti.

Come madri, le donne dominanti influenzano profondamente la psiche dei propri figli e figlie quando diventano uomini o donne. Le madri inculcavano nei propri figli violenza e odio.
Come sarebbero altrimenti possibili guerre che distruggono l’umanità, torture, stupri, crudeltà, omicidi, distruzione del mondo?
Perché alcune persone diventano tiranni, despoti, criminali? Anche loro hanno avuto una madre. Che cosa è andato storto nel loro rapporto con lei, per diventare folli, pieni d’odio, sadici e omicidi?